บทที่5 ปัญหา

Posted by : Unknown วันอาทิตย์ที่ 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559

ณ ตึกโรงอาหาร

นี้มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ยผู้หญิงอย่างฉันต้องมาวิ่งหนีคนประหลาดกับเจ้าอ้วนโอตาคุนี้นี้มันฝันร้ายยย

ซายะ:นิ! นายมีวิธีที่จะออกไปจากที่โรงเรียนนี้ไหม
โคตะ:ก็ต้องไปที่ห้องพักครูสิครับอย่างน้อยอาจา...
ซายะ:นาจะบ้าหรอ! ต่อให้เป็นอาจารย๚ฝ์คนพวกนั้นก็ช่วยอะไรนายไม่ได้หรอกนายลองหันไปดูพวกที่ไปที่ห้อพักครูสิ
โคตะ:( - .. -)ขวับ!

มีนักเรียนที่พยยามขอความช่วยเหลือจากอาจารย์โดนคนพวกนั้นกัดตายซายะตกลงจะไปที่ห้องเก็บของเพื่อหาวิธีเอาตัวรอดกับโคตะ

เเละมาถึงห้องเก็บของ

ซายะ:นินายนะชอบดูอนิเมะเกี่ยวกับปืนกับพวกฆาตกรสินะ. พอจะรู้วิธีการใช้ของพวกนี้ไหมละ
โคตะ:( . _. )//มอง

โคตะเลือกปืนอัดตะปูขึ้นมาเเละบ่นอะไรบ้างอย่าง

โคตะ:อื้มปืน. ใช้ตะปูเป็นกระสูนเเจ่มมม
ซายะ:(-[]- +)!! เเล้วมันใช้เวลาเพ้อไหมย้ะ!!

ตึก! มีคนพยายามพังประตูเข้ามาซายะตกหันไปมองโคตะซึ่งกับลังดีใจที่เห็นปืนอัดตะปู(เจอเงินอยู่ในนั้นหรอ? )

ซายะ:เจ้า
! นายทำอะไรสักอย่างสิ!!!

โคตะหักดินสอที่วางอยู่เเถวนั้นหาผ้าเทบมาพันกับปืนเพื่อใช้เป็นศร. ซายะพยายามหาลูกตะปูเเต่...

พลางงง! มีฝูงผีดิบจำนวนมากเข้ามาในห้อง

ซายะ:นิ! เจ้าอ้วนน! ทำอะไรสักอย่างสิ!

โคตะเล็งปืนไปที่หัวพวกนั้นเเละยิ่งไปอย่างชำนาญลดจำนวนพวกมันได้มากเเลนะทั้งสองตัดสินใจวิ่งออกจากห้อง

พอกำลังออกจากอาคารต้องหยุดชะงักกำฝูงซอมบี้ซายะเกิดความคิดในหัว

เอะ! พวกมันร่างกายเน่าเหม็นขนาดนั้นอย่างน้อยน่าจะมีอวัยวะที่ใช้การบ้างไม่ได้สินะ

เธอใช้ผ้าเช็ดมือชุบกับน้ำจากก๊อกน้ำเเถวนั้นเเละปาไปที่ตู้เก็บของที่อยู่ห่างจากเธอพอสมควร

พึก!!

โคตะ:ทำอะไรน่ะครับนั้น?
ซายะ:ชู!!!!!

ซอมบี้ที่อยู่เเถวนั้นเดินชนตูที่ซายะปาผ้าไปโดน

ซายะ:เห็นไหม? พวกมันมองไม่เห็นเเต่ใช้หูฟัง. ฉันอาจจะบอกว่ามันมองไม่เห็นพวกเรา
โคตะ:(=[]= ) โห้!!!
ซายะ:นั้นสินะ! ก็ฉันเป็นนักเรียนดีเด่นนี้น้ะ! (^ w ^)