วันจันทร์ที่ 29 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559
อะไรนะ?!? มาม่าหรอผู้หญิงคนนั้นเป็นเเม่หรอนั้นยังสาวสวยอยู่เลยเเถมใส่ชุดกันโดนกัดเเละถือปืนอยู่ ทหารพวกนั้นมาช่วยเราด้วย มีทหารคนหนึ่งมาปนะคองฉันขึ้นจากกานนอนกองกับพื้นมานานเพ่ื่อข้ามไปอีกฝั่ง
เเละทุกคนก็ตามมาที่หลังส่วนซาเอโกะกับทาเคชิยังอยู่อีกฝากนึงเพราะเมื่อไม่นานพวกเขาล่อพวกมันออกไป
ซายะ:พวกนายเอาตัวรอดได้อยู่เเล้วนายต้องไปบ้านฉันให้ได้นะทาเคชิ
ใช้เพราะไม่มีไครสู้กับซอมบี้ฝูงมหึมานี้ได้หลอกทั้งสองได้ยินจึงรีบหนีไปทางอื่น
ใช้เวลาไม่นานนักชั้นมาถึงบ้านของชั้นเเละได้พักผ่อนโดยอาบน้ำใช้เเล้วหละ พวกเราปลอดภัยเเล้ว
เเต่... เมื่อมีเเขกมาเยือนทำให้ชั้นต้องอารมญ์เเปลเปลี่ยน
ชิโดมันมาได้ไง มันมาขอความช่วยเหลือจากเรา
ไม่ๆๆๆ. ชั้นจะไม่ให้มันมาเหยียบทีทนี้
มันเป็นคนทำให้ชั้นเรียนซ้ำชั้นมาหลายปีด้วยเหตุผลที่พ่อของมันสร้างขึ้นเเล้วสั่งลูกมันมาหักเกรดชั้นไอ้พวกชั้ว!
ฉันหยิบปืนที่เป็บดาบในตัวขึ้นมา! นายต้องตายชิโด
ซายะเหมือนจะอ่านฉันออกเเละห้ามชั้นไว้ก่อน!
พ่อของซายะซึ่งเป็นนาบกได้ออกไปพูดบ้างอย่าง
พ่อ:ดูเหมือนคนที่นี้จะไม่ชอบหน้านายนะ
ชิโด:ดเต่ได้โปรดช่วยเหลือนักเรียนดเละผมที่เดินทางมายาวไกลด้วยเทอะครับ
เรย์:ไม่!!! นายไม่มีสิธท
ชั้นงางปืนหวังจะเท่ง
พ่อของซายะยิ้มให้ชั้น
พ่อ:ฆ่ามันเลย เธอมีสิธทเพราะที่นี้เป็นของเทอ
เมื่อลองคิดดูเเล้วฉันไม่ทำอะไรมันก็ได้
หลังจากนั้นพ่อก็ไร่เขาออกจากบ้านไป
ในเวลาช่วงค่ำทาเคชิเเละซาเอโกะได้กลับมาที่นี้พร้อมกับชุดที่เปลียกน้ำ คงผ่านหลายอย่างเลย
ตอนนี้ทุกคนวางเเผนที่จะทำอะไรสักอย่าง
ปังๆๆ
''ไม่!!! มันมาเเล้ว''
เเย่เเล้วไม่ชอบเเบบนี้เลยเสียงทหารตะโกน
เเม่ของซายะที่อยู่ข้างนอก กำลังต่อสู้กับพวกมัน!!!
